معرفی موشک تن تن
این عنصر عمودی که اکنون تبدیل به یک تصویر نمادین شده است، آماده شکافتن آسمانی تاریک شده و دنبالهای از دود خروجی را پشت سر میکشد. این تصویر بلافاصله توسط هر خوانندهای شناسایی میشود زیرا تبدیل به نماد دنیای کمیک و مخصوصا ماجراهای تن تن شده.
فضاسازی و اجزای صحنه
در محیطی شلوغ از فعالیتهای فنی، جایی که تکنسینها در حال فعالیت و مهندسان در حال آمادهسازی هستند، این راکت بر سکوی خود ایستاده است؛ silent و ملوکانه. راکت بر سکوی پرتاب، تنها یک اختراع نیست بلکه نتیجه رویکرد مستندسازی دقیق و مبتنی بر تحقیق است.
سابقه تحقیقاتی و منابع الهام
هرژه این راکت را با ابتکار آنی طراحی نکرد. بین سالهای ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۰، منابع مختلفی گردآوری کرد، مطالب علمی خواند، با نویسندگان مکاتبه نمود و منابع بصری را جمعآوری کرد. حتی پیش از پرتاب ماهواره اسپوتنیک، علاقهمند به پیشرفتهای اولیه فضانوردی بود. یکی از منابع کلیدی کتاب «L’Astronautique» بود که توسط الکساندر انانوف نوشته شده و همزمان مجلات تکنیکی بینالمللی نیز الهامبخش طراحی او بودند.
تأثیر سینمای علمیتخیلی و معماری فنی راکت
شکل مخروطی راکت، با نوک کشیده، شباهت آشکاری به مدل نمایشدادهشده در فیلم «زن در ماه» اثر فریتز لانگ (۱۹۲۹) دارد. تأثیر سینمای علمیتخیلی آلمان در کنار تصویرسازیهای اولیه از پژوهشهای بالستیکی، سبک بصری آیندهنگر و قابل قبولی را شکل داد.
ساختار داخلی راکت، با الهام از نمونههای اولیه مهندسی مانند آثار یوهانس وینکلر—که در دهه ۱۹۳۰ موشکهای سوخت مایع را با مخازن عمودی طراحی میکرد—در طراحی آن بازتاب داشته است: فشرده، منطقی و پیشرفته.
جزئیات فنی قابل توجه
با الهام از پروژه موشک آزمایشی WAC Corporal ایالات متحده، هرژه طراحیهایی را به داستان اضافه کرد که از لحاظ بصری با فناوری واقعی تطابق دارند. راکت در تصویر نهایی تک مرحلهای، قابل بازیافت و با سیستم پیشرانه هستهای (با سوخت هیدروژن مایع که توسط هسته پلوتونیوم گرم میشود) بهتصویر کشیده شده است؛ مفهومی که به پروژه واقعی NERVA آمریکا شباهت دارد.
ارتفاع کلی راکت، با توجه به نمودارهای داخلی آلبوم، حدود ۷۵ متر تخمین زده شده است؛ بازوهای بزرگ آن ثبات جهتگیری را تضمین میکنند و الگوی شطرنجی قرمز و سفید روی بدنه آن—که از نسخههای آزمایشی راکت V-2 آلمان الهام گرفته—بهعنوان نماد بصری او انتخاب شده است.
معنا و پیام تصویر
با این تصویر هرژه صرفاً سفر به ماه را نمایش نمیدهد، بلکه آیندهای ممکن و قابل لمس را تصور میکند. با یک حرکت قلم، او هنر کمیک را به بیانیهای درباره سفر فضایی تبدیل میکند؛ پروژهای جسورانه که از یک هنرمند بلژیکی در اوایل دهه ۱۹۵۰ آغاز شده است.